Η δεύτερη διαδρομή από ψηλά κι από ακόμα πιο ψηλά 

....και το σημείο της αυριανής συνάντησης 

αντιγράφω από τις πρώτες μου αναρτήσεις σχετικά με την έννοια της  συμμετοχής  στο έργο χαρτογράφησης της Ρεματιάς...

...Θα προσπαθήσω εδώ να κάνω πιο συγκεκριμένη τη φύση  της συμμετοχής στο έργο. Είναι παραπάνω από σίγουρο ότι αυτά που έχω εγώ στο μυαλό μου αποκλείεται να καλύψουν όλες τις πιθανές ιδέες που θα προκύψουν από όλους μας  στην πορεία. Δίνω λοιπόν ένα γενικό περίγραμμα από όσα έχω στο μυαλό μου μέχρι σήμερα.

Όπως έχω ήδη γράψει πρόκειται για μια απόπειρα χαρτογράφησης των μονοπατιών που συνοδεύουν την κοίτη .

 Εδώ δεν πρόκειται για την ίδια τη γραμμική χάραξη των μονοπατιών αλλά για όλα όσα μπορεί κανείς να δει, να ακούσει, να σκεφτεί, να φανταστεί καθώς περπατάει, καθώς κοντοστέκεται, καθώς τα αφήνει για να λοξοδρομήσει μέχρι κάποιο ελκυστικό σημείο αριστερά ή δεξιά 

.Αυτού του είδους η χαρτογράφηση ενδιαφέρεται γι  αυτό που θα κάνει τον καθένα από εμάς να κοντοσταθεί και να αφήσει το μονοπάτι για να δει από κοντά. 

Αυτό που θα προσέξει ,εκεί που θα στρέψει το βλέμμα του ,ή και τον φακό της μηχανής του επειδή κάτι τον "τραβάει", εκεί που θα περιπλανηθούν οι σκέψεις του μαζί ή και χωρίς τα βήματά του.

 

 

 Για την   υποκειμενική οπτική γωνία  που είναι μοναδική για τον καθένα μας. 

Που έχει να κάνει με την προσωπικότητα ,την εκπαίδευση ,τη διάθεση ,τη στιγμή.

Έτσι το έργο αφορά ίσως περισσότερο το "σταμάτημα" παρά το περπάτημα. Στους "κανονικούς" χάρτες τα σταματήματα (σημεία ενδιαφέροντος) αφορούν οικισμούς, επίσημα αξιοθέατα ,βενζινάδικα κλπ.

Εδώ θα μπορούσε να είναι -για μένα- ένα  δέντρο , το ξαφνικό τοπίο μετά από μια στροφή, οι στρόβιλοι του νερού.Για τον φίλο μου τον γεωλόγο θα περιλάμβαναν ίσως  παρατηρήσεις για τις πέτρες της κοίτης. Ίσως και όχι, γιατί μπορεί  εκείνη τη μέρα, τη συγκεκριμένη στιγμή, να θέλει να κάτσει κάτω από τη λεύκα και να κοιτάζει τον ουρανό ανάμεσα στα κλαδιά.

Έτσι κάποιος που παίρνει μέρος στο έργο καλείται να περιπλανηθεί ελεύθερα με ρυθμό της επιλογής του ,σε μια σχετικά μικρή περιοχή, με τη βοήθεια σχεδιαγραμμάτων που θα δώσω, που θα του επιτρέπουν,εάν θέλει, να καταγράψει ,να σημειώσει  τους λόγους για τους οποίους "σταμάτησε",πάνω στο χάρτη. 

Με λέξεις, με σχεδιαγράμματα, με μια ένδειξη ότι εκεί φωτογράφισε  ή απλά κοίταξε ή κάτι σκέφτηκε, ή κάτι ένοιωσε.

 Επίσης θα ήταν ενδιαφέρον να σημειωθεί με μια γραμμή πάνω στο χάρτη η πορεία - όποια και όση, σαν το προσωπικό ίχνος. Το «σταμάτημα» θα μπορούσε ακόμα να σημάνει  τη συλλογή κάποιου αντικειμένου -αντί της καταγραφής του.

 

 

 Μπορεί πάλι  κάποιος ,όπως ο υποθετικός φίλος γεωλόγος ,να μην θελήσει καν να περπατήσει, ή να καταγράψει ή να μαζέψει πέτρες.

 Μπορεί να πιάσει  κουβέντα κάτω απ τη λεύκα.

Βάζω με αυτήν την ευκαιρία το δεύτερο σημαντικό στοιχείο, δίπλα στο προσωπικό "σταμάτημα" που προσπάθησα να περιγράψω, κι αυτό είναι η "συνάντηση" που συνδέεται με την απολύτως κεντρική, βασική συνθήκη του έργου, τη φυσική παρουσία. Αυτό το στοιχείο –αυτές οι πολλών ειδών συναντήσεις -  περισσότερο και από τις καταγραφές - προσδοκώ να προσδιορίσουν την τελική φύση του έργου.

Η τελική μορφή άγνωστη προς το παρόν, πέρα από την αρχική δέσμευση (τον Χάρτη).

Οι καταγραφές -για όσους θελήσουν να καταγράψουν ,να δώσουν δηλαδή μια οποιαδήποτε εξωτερική,απτή,φανερή  μορφή στην εσωτερική τους εμπειρία ,είναι  πολύτιμες και αποφασιστικές   για την πορεία του έργου.

Με κανέναν τρόπο  "υποχρεωτικές".

 

(από την ανάρτηση της  Δευτέρας,18 Νοεμβρίου 2013)