ευχαριστώ πάρα μα πάρα πολύ τους 51 φίλους,μικρούς και μεγάλους που πήραν μέρος στη Δεύτερη Διαδρομή για τη χαρτογράφηση της Ρεματιάς .Γύρισα πίσω γεμάτη από την ενέργειά τους , κουβαλώντας τα σχεδιαγράμματα με τις προσωπικές τους καταγραφές, καθώς και μερικά από τα χαρακτηριστικά μαρμαράκια και μωσαϊκά που κατεβάζει το Ρέμα . Μέσα στις επόμενες μέρες θα έχω τη χαρά να αναρτώ τις σημειώσεις και τις εικόνες τους...ξεκινώντας από τώρα :
Suzan
πρώτη διαδρομή:δάκρυα που δεν σταματάν
Ένα δέντρο στη ρεματιά μου δίνει
αίσθηση της σιγουριάς.
Τα δάκρυα δεν σταματάν.
Υπάρχει μια σπηλιά μες τα καλάμια.
Τα μάτια ψάχνουνε...
ένα καταφύγιο.
Ισίδωρος
when a tree falls in the forest
and no one is there
does it make any sound?
Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνάλογες δράσεις τις έχουμε ανάγκη κι εμείς κι η Ρεματιά!
Καλή δύναμη!
Η εμπειρία ήταν και για μένα σπουδαία χάρη σε όλους εσας που συμμετείχατε! Κι αυτό είναι που μου δίνει δύναμη για συνέχεια ,και πολλές καινούργιες ιδέες .Άλλωστε, το χρωστάμε στη Ρεματιά!
Διαγραφή