συμμετοχή 1

      Γρηγόρης Μανιαδάκης, ψυχαναλυτής

 Την απολύτως κεντρική, βασική συνθήκη του έργου: τη φυσική παρουσία

ΠΛΗΡΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗ

Στα βουνά και στα λαγκάδια

Και στις εξοχές

Τραγουδάνε τα κοπάδια

Για τις εποχές.

Ένα αστέρι κάποιο βράδυ

Τόσο φωτεινό

Που τρυπούσε το σκοτάδι

Και τον ουρανό

Έχεις πρόβλημα τσοπάνη;

Όχι τώρα πια

Πήρα φόρα και στη στάνη

Έβαλα φωτιά.

ΠΡΩΙΝΗ ΚΑΛΗ ΣΚΕΨΗ

Arthur Rimbaud, μετάφραση: Γρ. Μ.

Στις τέσσερεις το πρωί, το καλοκαίρι,

Ο ύπνος του έρωτα ακόμα διαρκεί.

Ανάμεσ’ απ’ τους φράχτες ανεβαίνει

Η μυρωδιά από τη νυχτερινή γιορτή

Στο απέραντο εργαστήρι τους,

Στο Ήλιο των Εσπερίδων πέρα εκεί

Σηκώνουν κιόλας τα μανίκια

Οι μαραγκοί

Στην έρημό τους με τα βρύα, ήσυχοι όλοι,

Φτιάχνουνε θόλους ακριβούς

Όπου θα ζωγραφίσει η πόλη

Ψεύτικους ουρανούς.

Όμως, γι’ αυτούς τους δουλευτές,

Χαριτωμένους υπηκόους κάποιου Βαβυλώνιου βασιλιά

Άσε Αφροδίτη μια στιγμή τους εραστές

Πού  ’χουν στεφανωμένη την καρδιά.

Ω,  των βοσκών βασίλισσα

Πήγαινε στους εργάτες το ρακί

Να περιμένουν τη βουτιά στη θάλασσα

Το μεσημέρι, με γαλήνη στην ψυχή.